Yarım kalmış bir cümle gibi,
Yani devrikliğinden bile vazgeçilmiş kelimeler bütünü düşün!
Noktayla virgülün yerini karıştırır gibi,
Özne kim? Nesne nerde diye bakınırken,
Yüklemimi kaybetmişim..
Hadi şimdi adı "biz" olalım öznenin..
Nesnemiz olmasa da olur!
Ve adı "tamamlanmak" olsun yüklemimizin..
Tamamlanmayı eylem bilip en yalın,en mastar haliyle seviyorum seni!..
Kalbime bu kadar yakışacağını bilseydim yüreğinin,
Gözlerimi geleceğin yerden ayırmazdım bunca zaman..
Konuşmayı öğrenirken,ilk olarak adının heceleri dökülürdü herhalde dilimden..
Şimdi tüm zamanları bir zamanda birleştirip
Biz'i biriktiriyorum avuçlarımda..
Seni saklıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder