ADI; ÇÖP SEPETİ OLSUN

Şimdi yeniden başlamalayım..Yeniden yazmak gibi içimi.
Hergün daha da yeniden başlamak, daha gerilere gitmek öteye br adım atabilmek için,
Güzel..


Yanılmak güzel, ruhunu severken ruhsuzlaşmak güzel, güneşin doğması falan,
Yağmurlar-kasırgalar hikaye...


Bir çocuğun küçük ellerinin, avucunda kaybolmasındadır mutluluk!


Oje/aseton kokularının yoğunlaştığı bir kız çocuğu odası,
Hadi tamam, olgun bir bayanın yatak odasını da ekleyelim kurmacamıza.
Ne benliksel yasaklar yatar oradaki gardorabın üzerinde
Ve ne kadar azimlidir büyüme hatta değişebilme tutkusu kirli sepetinde..
Onlarca izmaritin dolup taştığı gizli kültablasında,
Aslen söndürülen sayısız gençlik aşkları..


Bir kasap bulmalı, en güçlüsünden hani..
Doğramalı bazı düşünceleri bir biir,
Hatta bazılarını dövmeli, öldürmeli
Ve biz o parçaları sarıp sarmalayıp başkalarına satmalıyız ha? Öyle mi?
Ne kadar duyarlıca..


Mesela, kimse anlamasın isterim içimdeki boşluğu..
Çok yankı yapmasa anlaşılmayacak.
Kendime fısıldasam, hayata karşı çığlığa dönüşüyor.


Kimse kusura bakmasın ama ben çöp sepetimi hiç kullanmadığımı farkettim.