Bugün, belki hiç olmadığı kadar değersiz hissettim kendimi...Değersizliğin önemi bugün'de gizli değil, sadece içimde daha fazla tutamadığım kırıklık keskinleştikçe ne varsa aktı önüme olağan bir hızla...
Kimsesiz bırakılmış ki bir kuyunun içinden ufacık boyuyla 'tek başına' çıkmaya çalışan zavallı bir çocuk gibi, günlerdir kendi iç evimde oyalayıp duruyorum cevapları...Kaçıncı sıradayım gözyaşları silinecek olanlardan ve yok olsam vaktinde sahip bulur mu ki bu haber gideceği yere?
Bu muydu hepsi..? Topu topu bir haykırış mıydı.. Sonrasında göze almak mıydı yitirmeyi?
Kendime gelmek için günlerdir katettiğim yollarda, upuzun gölgeler peşimdeyken, biliyor musunuz hep yalnız kaçtım! Sığınak yok oldu...Sığınak; tıpkı kendine çekilen bir bencil gibi, bilinmeyen bir limana demirledi kendini...Sebep; bir önemi yok sanırım...
Ben... Bu kadar mı değerliydim yani?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder